سکوی خاک گرفتۀ کنار این پنجرۀ باران نخورده ،

نشیمنگاه تنهایی هرشب من . . . .

سپیدی بی گناه کاغذها ، جادوی قلم ، طمع فکری خام . . . . .

و به ناگاه ،

وزش بادِ بی هراس و هجرت کاغذهای کبود ، از تغزل نگاهت ،

به درون خیابان خیسِ فروردین . . . . !!!!

و در نهایت این شب بی انتها ،

             سقوط و سکوت آدمیان و . . .

                         زمزمۀ بارانی بی مجال . . . .

کاش می دانستی ، آسمان کبود شب درد را می فهمد . . . . !!!!

  راز هر نگاه مرا خوب می فهمد که زودتر از من بغض می کند و

                                       قبل از من رگبار بارانی سرد . . . .

آسمان راز اشک های مرا می داند . . . .

از نوای سکوت هرشب من ، به دلیل شکستن هایم رسیده . . . .

هنوز هم این شب طولانی در پِیِ خورشید فرداست . . . .

اما فردا ، از هیچ مشرقی ، خورشید سر نخواهد زد . . . . !!!!

چه باید کرد ؟

         هنوز باد می آید . . . .

              باران می آید . . . .

                 هنوز می توان کوچک ، اما امید به فردا داشت . . . . !!!!

اما هنوز هم کسی نمی داند که خورشید فردای ما ،

                                 چگونه خواهد بود . . . . !!!!

این بلندای خاموش شهر ، حسی غریب از نفیرِ زیر باران به من می دهد .

می خواهم باز هم فریادی سر دهم ،

                     قدرتمندتر از کمان آرش ،

                                  فراتر از مرزهای وجود . . . . !!!!

فراتر از آنچه بود ،

                  آنچه هست ،

                              و

                  آنـچه کــه خـواهــد بــود . . . . !!!!

می خواهم طنین صدای سکوت شکستن هایم ،

تمام جهان را در بپوشاند . . . . !!!!

به امیدی که تو نیز این صدای طوفان را بشنوی . . . . !!!!

یادت هست ؟

گفتی که فرزند خورشیدی و شهرآشوب عشق و آتش . . . . ؟؟!!

                    من اما آخرین کلام تو را به یاد دارم !!!!

گفتی :

سرآغازت از آغاز خورشید است و مجنونت ،

                                  باید سوختۀ خورشید باشد ؟!

من اما سوختم در این آتش . . . . حتی خاکستر شدم !!!!

پس کِی نوای شکستنم را در می یابی ؟؟؟؟

فرزند خورشیدی و هربار طعنه می زنی که تو سیزدهی و سیزده . . . .

آری . . . .  !!!!

     من اما از پایان آغاز شدم . . . . !! از سیزده . . . . !!

آری ، اگر تو فرزند خورشیدی ،

                        من اما فرزند طبیعت ،

                                           دخت گل ،

                                          صحرا ،

                                        صخره ،

                                      درخت ،

                                    دشت ،

 من ، دختر بهار و خواهر ترانۀ بارانم . . . .

                      من خود آن سیزدهم . . . . !!!!

                                                        فَروَهَر . . . .

نظرات شما عزیزان:

محمد

ساعت9:26---26 فروردين 1392

وب فوق العاده ای داری...خیلی با حال و پر محتواست...در کل باهاش حال کردم...موفق باشی

سارا

ساعت1:07---25 فروردين 1392

سلام عزیزم....
وااااااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااای ................
عـــــــــــــــــــــــــــ ـــــــــااااااالـــــــــــــ ــــــــــــــی،
عـــــــــــــــــــــــــــ ـــــــــااااااالـــــــــــــ ــــــــــــــی بود.

nilo0o

ساعت1:04---25 فروردين 1392

..................

تو خود آن سیزدهی....

سیزده مقدسی که من میشناسم....

jvd

ساعت1:46---14 فروردين 1392

Kheyli khub bud ama hese bahari nadasht . Manzoram ine ke ye hese ajib bud ke ba qoveye takhayole ali be qalam zani mashqul shode bud. Adamo be khaterate arameshbakhsh dar eyne hal qamangiz mibord. Ama akharesh ke be bahar va 13 resid adam hese in besh dast mide ke hese delneshinesh bardashte eshtebah bude. Dar kol matn ali bud

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: